سکوت سرشار از سخنان ناگفته است.
فرزانگان سکوت اختیار میکنند،
با استعدادها سخن میگویند،
ونادانان جرو بحث میکنند.
سکوت را بیاموز،بگذار ذهن آرام تو گوش کند و بیاموزد.
یکدیگر را دوست بدارید اما از عشق زنجیر مسازید.
بگذارید عشق همچون دریایی مواج میان دو ساحل روح شما همواره در اهتزاز باشد.
دلهایتان را به هم بسپارید اما به اسارت یکدیگر ندهید.
در کنار هم بایستید اما نه بسیار نزدیک ، همانند ستونهای معبد که دور از هم ایستاده اند وبه جدایی بار بهتر کشند،همچنانکه بلوط و سرو در سایه هم نمی بالند.
عشق با جدایی نمیمیرد.با زیاد با هم بودن شاید،اما با جدایی هرگز.
وابستگی.........آدمو بیچاره میکنه...........ولی عشق بدون وابستگی.........
عشق همراه با بخشش..............
بهتره اصلاح کنم....عشق نه ....محبت اون چیزیه که ارزش داره...چون الاهیه.......اون عشق الاهیه که توش بخشش هست و بی انتهاست.
اونی که آدمو بیچاره میکنه عشق زمینیه...چون با وابستگی همراهه ..... آخرش ممکنه تبدیل به نفرت بشه!
اما عشق الهی از یه نیروی بی کران میاد که انتها نداره
از درون میجوشه....
فوران میکنه.......
اونوقت هر کس رو که سر راهش باشه در بر میگیره...
اما عشق زمینی میتونه آدمو به تباهی بکشونه.
کسی که فقط وابسته به عشق زمینی باشه به پوچی میرسه چون مثل ماهی میمونه که از توی یک تنگ آب با حسرت به یک اقیانوس بی انتها چشم دوخته باشه...فقط امیدوارم عشق الهی فراموشمون نشه.