یه عده میان تو زندگیمون...
میرن...
اما رد باشون میمونه...
خیلی عمیق...
تا جایی که نمیتونیم فراموششون کنیم!
هیچ وقت.
میشن قسمتی از وجودمون.
گاهی اینقدر دلتنگ میشیم که...
وای خدا گفتنی نیست.
عواقبش همینه دیگه.
امیدوارم تا حالا منظورم رو درست رسونده باشم.
حرف دلمه امیدوارم به دل بشینه.
یه کم از تظاهر خسته ام .
دیگه حوصله هر کسی رو ندارم
دیگه نا خالصیها اذیتم میکنن
آخه خودم هنوز خیلی راهه تا
صاف بشم.
دیگه نمیتونم ببینم میگیم محبت اما
از یه چیزایی نمیگذریم
در مورد هم همه چی میگیم
قضاوت میکنیم
اصل دین رو فدای فرعیات میکنیم.
و.......
بذارین نگم ....